Thana Jeyaseelan

காலமோ நிற்காமல் கணம்கணமும் தொடர்ந்து
ஓடிக்கொண் டிருக்கும் உயிர்க்குருதி!
எப்படித்தான்
குருதி உடலுள் சுழன்றோட
உயிர்துடித்து
இருக்குமோ…அப்படி இக்காலக் குருதி ஓட…
‘இயற்கை – உடல்’ கணமும்
இயங்கிக்கொண் டிருக்கிறது!
இயற்கைக்கு இடையறாது
உயிரூட்டல் மட்டுமன்றி
குருதிக்கும் காலத் தினுக்கும்
பல்வேறு
பொருத்தங்களும் உளது!
இயற்கையின் அங்கங்கள்
தரை,கடல், காற்று, மலை, தாவரம், விலங்கு,
அனைத்தையும் போஷித்து,
அவற்றினது மூச்சிற்குக்
கணந்தோறும் காற்றடித்து,
கனற்சக்தி பிறக்கவைத்து,
தினம் இயற்கை தனிலிருந்து
சேரும் கழிவுகளைப்
பரிகரித்து,
இயற்கையில் கிருமி தொற்றாது தடுக்க
சிறந்த ‘நிர்ப்பீடன’
பொறிமுறைபோற் பாதுகாத்து,
சக்தி கொடுத்து,
சத்துகளும் அளித்து,
அத்தனை வளர்ச்சிக்கும்
அளவளவாய் ஓமோன்கள்
நொதியஞ் சுரந்து,
நோய் நொடியில் சாயாமல்
உதவி புரிந்து,
ஓயாமல் காயாமல்
இயற்கை செழிக்கவைத்து,
உயிரோட்டம் மாறாமல்
இடையறாது ஓடி…
எழில் மினுக்கம் ஊட்டி,
தடைகளற்று இயற்கையங்கம் தழைக்கத் துணைசெய்யும்
காலக் குருதி;
அது ஓடும் இன்னுமின்னும்
கோடிகோடி ஆண்டு;
இயற்கை கொழிக்கும் உயிர்பெருகி!

வாடிக் கிடக்கும் நிலமெலாம் – மழை
வார்த்து மகிழ்ந்தது வான்முகில் -துணை
தேடித் தவிக்கும் உயிர்க்கெலாம்- சுகம்
சேர்த்துப் பொழிந்தது பொன்மழை -அனல்
கூடி எரித்த சிதைகளும் – நூர்ந்து
கொள்ளவே…ஆறிற்று தாய்மடி -உயிர்
ஓடி விளையுது பச்சையாய்- உணர்
வூறிக் கிடக்குதூர் உச்சமாய்!

மாரி பொழிந்திட வேணுமே- அதன்
வாசம் நிறைந்திட வேணுமே- எங்கள்
ஊரின் அழகு உயிர்த்திட- குளம்,
உள்ள கிணறு, நிரம்பிட -பல
வேர்கள் பெருகிட …வேணுமே – தூங்கும்
விதைகள் முளைத்தெழ… வேணுமே -திரு,
சீர்கள் பெருகிட… மாமழை- எட்டுத்
திக்கைக் குளிர்த்திட வேணுமே!

மாரி புயலென மாறினால் – உடன்
வந்து சுழற்காற்று வீசினால் – பல
சூறாவளிகளும் பேசினால்-வெள்ளம்
சுற்றி வளைத்துமே ஏறினால் – நில
ஈரம் நிரம்பலைத் தாண்டினால்- திசை
எங்கும் களேபரம் ஆகலாம்- இன்றே
நேருவோம்; ‘தாழ்வு அமுக்கங்கள்’ -எமை
நீங்கணும்! வேறென்ன செய்யலாம்?

‘மார்க்கண்டே யனைப்’ போல் – இந்த
மண்ணில் மிக மிக நல்ல குணத்துடன்
ஆயுள் மிகக் குறைவாய் – வாழ்ந்து
அற்புதம் செய்பவரோ சில பேர்களே!
ஆயிரம் தீக் குணங்கள் – கொண்டு
ஆயுளும் கெட்டியாய் நீளத் தொடர்ந்து Continue reading →

தேனாறு பாயாத போதும்,
தினந்தினமும்
பாலாறு பாயாத போதும்,
எம் நிலம் சிரிக்கும்.
சாவைத் துரத்திச் சரித்து
நம் திசையெங்கும் Continue reading →

“எனக்குத்தான் எல்லாமும் தெரியும்
பிறர்பற்றி
எனக்கென்ன?
அவர்க்கு என்ன தெரியும்” என்ற
அலட்சியமும்,
அபரிமித ஆற்றல் பலம் திறனும், Continue reading →

அழகான பாக்கள் அதிலே கனாக்கள்
அடி ஆழமுள்ள உனதாற்றில்…
விளையாட எண்ணி விழிகள் பிதுங்கி
மிதவா தமிழ்ந்தேன் நினதேட்டில்.
களமாடல், காதல், கடல் தாண்டி மோதல்,
கருவாய் மிளிர்ந்த கவிமேட்டில் Continue reading →

ஓர் அசுரன்…
இந்த உலகை வதைத்தவன்…தன்
கோரச் செயலுணர்ந்து,
கொடுமைக்குத் தண்டனையாய்
ஊர்தனது சாவை
உளம்மகிழ்ந்து கொண்டாட Continue reading →

இரவின் அடர்ந்த இருட்டுக்குள்த் தானே
உருவாச்சு கிழக்கில் ஒளியின்
முதற்துளியும்?
அந்த ஒளி ‘நுகத்தை’ ஆக்கியே விட்ட ‘சூல்’
‘விந்து’ எவையெவைகள்
புணரப் பிறந்ததென்ற Continue reading →

‘சகல கலாவல்லி’, சக்தி, அவளின்
புகழினைப் போற்றும் பொழுதில் – அகங்கள்
குளிரும்; உடலில் குதூகலம் பொங்கும்;
விழிகசியும்; பக்தி மிகும். Continue reading →

சிங்கத்தில் வந்தே திசைகாக்கும் ‘துர்க்கை’யவள்
பொங்குகிற வீரத்தைப் போர்த்திறணை -எங்களுக்குத்
தந்தருள்வாள்; சூழும் தடையுடைத்தும் வெல்லவைப்பாள்;
வந்தனைகள் செய்;வா மகிழ்ந்து. Continue reading →

பெளர்ணமிக்கு ஓரிரு நாட்கள் இருக்கிறது.
கெளவிற்று இரவுப் பறவை
பகற்பழத்தை.
முக்கால் வாசி முட்டை மஞ்சட் கருவாக
நிற்கிறது பொன்நிலவு
எனது தலைக்குமேல். Continue reading →

அன்னை எனும்சக்தி மூன்று
வடிவெடுக்க அன்னவரை
நின்றும் கிடந்தும் நினைந்து வணங்கி நெகிழ்ந்துருகி
“என்ன கலை செல்வம் வீரம் இருக்கிறதோ எல்லாமும்
குன்றாமற் தாரு”மென்று கேட்போம்; கொடுப்பராம்… கொள்வோமே! Continue reading →

கலையாத கல்வியும், கரையாத செல்வமும்,
கனல்கின்ற வீரமதுவும்,
கருகாது வாழ்வினைக் களித்தோங்க வைப்பவை;
கவின் சூழ வரந் தாறவை;
உலகத்தில் உன்பேரை உயர்தாள வைப்பவை;
உடன் தேட… ‘சக்தி’ களினை Continue reading →