Author Archives: Webadmin

வில்லங்கம் ஏதுமின்றி வெகு விமரிசையாக ‘நல்லூர்த் திருவிழா’ நடந்து முடிந்ததென நிம்மதிப் பெருமூச்சு நிறைகிறது! கடலாக இம்மண்ணை மூடி எங்கெங்கோ இருந்துவந்த ஈசற் சனக்கூட்டம் எங்கே பறந்துபோச்சு? மனமெங்கும் வசந்தம் மலரவைத்த இருபத்தேழ்- இனிமைநாட்கள் எப்படிக் கழிந்ததெனும் ஆச்சரியம் போன வருடம்போல் எழுகிறது இம்முறையும்! அடுத்தடுத்து நூறு, ஆயிரம் வியப்புகளை இடைவிடாது பரவவைத்த எசமான், குருக்கள்மார், … Continue reading →

என் வாழ்வில்; நாற்பத்தைந் தாண்டின்மேல்… யான் பிறந்த என்நல்லூர் மண்ணிருந்து ‘எனக்கு நினைவு என்று தெரியத் தொடங்கியதோ’ அன்றிருந்து… கண்டு சிலிர்த்துள்ளேன்…

காலனாக வந்து மண்ணில் வாழுகின்ற வைரவர். காவல் நின்று ஊரை வாழ்த்தும் ‘மண்டையோட்டு மாலையர்’. சூலம் வீசி தீ நுதல்களாலே தீமை தீய்ப்பவர். தொல்லை செய்யும் மாய மந்திரம் துரத்திச் சாய்ப்பவர்.

‘அலங்காரக் கந்தனுக்கு’ அனுதினமும்… விதவிதமாய் அலங்காரம்! வெவ்வேறு அழகு நிற மலரில் மாலை புனைந்து;’சாத்துப் படி’ வடிவாய்ச் சோடித்து;

நெஞ்சின் கவலையிடர் நீறவைத்து, நம்மனதின் சஞ்சலங்கள் சாய்த்து, தலைகோதி மெய்வருடித் தஞ்சமும் தந்து, தழுவிடுவான் நல்லூரான்!

அந்த இனியகாலம் அகன்று மறைந்துபோய் இன்று ‘இருபத்து நான்காண்டு’! ‘அது’ எங்கள் வாழ்வின் வசந்தகாலம். மனம் துள்ளிக் குதித்த காலம். கால் கையில் தளைகளற்று,

திரு நல் லையதன் திருநாள் களிலே திசைகள் அளந்து தினம் சுற் றிவரும் கருணைச் சுடரே! கதியற் றுழல்வோர் கவலை களைநீ களைவாய் களையாய்!

பன்னிரெண்டு கண்திறந்து பாவிகள் எங்களினை இன்றைக்குப் பாரைய்யா! என்றென்றும் பாருமையா! நெற்றிக்கண் நெருப்பிருந்து நிலைத்து , ‘மும் மல’ அசுரர் பற்றி எரியவைத்த பரம்பொருளே… இன்று நம்மில் தொற்றும் துயரெல்லாம் சுடு;

சூழ்ந்த பகற்திரவம் சொட்டுச் சொட்டாய் வடிய, சூழும் இராத்திரவம் துளித்துளியாய் வழிந்துவர, பொன்னந்தி கருக, மைம்மற் புகார் மூட, மென்குளிர்க் காற்றுவீசி மேனி

‘இந்த நேரத்தில் ……தான்’. ‘சனாதிபதி……தான்’. ‘வெல்லும்……..’ ‘தேசமே பயப்படாதே’. ‘…….. விரட்டுவோம்’. எங்கள் தோழர்…..,

நாற்பது ஆண்டின்முன் நாற்றாய் எழுந்து…வந்த காற்று, புயல்,மழையைக் கடந்து… தினம் தினமும் கிளைத்துத் தளைத்துக் கெதியாய் மரமாகி, வளர்ந்து விருட்சமாகி,

இசையின் இதம் நீ; உயிர்ப்பென்றும் குன்றாத இசையின் பழமை, எழில், நவீனம் நீ; அழியாத இசையுன் இசை! வயது மூப்புவந்தும் இளமைகுன்றா

ஆர்க்கும் பறையதிர்வு அயலை உருவேற்ற… தீச்சட்டி, அடுக்குத் தீபம், கொழுந்துவிட்டு நூரா தொளிர… கரும்புகையும், கற்பூர வாசமும், சாம்பிராணி மணமும்,

பசுமைகள் பூசியே படரும் பொன் வயல்களும் பரவி ‘இங்கிதம்’ தந்திடும். பலசாலி நானெனப் பவிசோடு முகம் காட்டி பனை சுற்றி அணை போட்டிடும். கசிந்தூறும் கவிதையாய் அருளூறும் பொய்கையுன் கழல் சுற்றிக் குளிரூட்டிடும்.

ஒவ்வொரு வருக்கும் ஒவ்வொரு வித வாழ்க்கை. ஒவ்வொரு உயிர்க்கும் ஒவ்வொரு வகை வலிகள். ஒவ்வொரு உடற்கும் ஒவ்வொரு விதி, துன்பம். ஒவ்வொரு வருக்கும்