Author Archives: Webadmin

என்ன விடாப்பிடியாய் இன்று முழுநாளும் சிந்திச் சிணுங்கி அழுதிருக்கு இந்தமழை? ஓர்பாட்டம் அடித்து ஓய்ந்து…மறுபடியும் ஆர்ப்பாட்டம் செய்து அலம்புது

அனலாய்த் தெறிக்கிறதுவார்த்தைகள். அவைபட்டு பொசுங்கியேதோலெல்லாம் கொப்புளங்கள் மொட்டுவிட்டு இதழ் தேனைச் சிந்திடுது!

வானவிழி ஈரமொழி பேசுகிற போது வாசநெடி மண்மடியில் பூசுவது யாரு? மேனகைகளாய் நடனமாடுறது நாற்று வெள்ளி மழை நெல்லினை விதைக்கிறது காற்று

நேற்றிருந்த நிலைஎண்ணி எண்ணி ஏங்கி ‘நெக்குருகித் தவிப்பதுவும்.. சொற்பச் சொர்க்கம் காற்றினிலே கற்பூரம் கரைதல் போலே கரையக் கண்டழுவதுவும்… நாளை என்ன ஏற்படுமென்றறியாமல் இடறிக்குண்டின்

நேற்றுத்தான் நீயனுப்பி வைத்த ‘செக்கும்’ நீல மடலும் கைக்கு எட்டிற்றையா! கேற்றடியில் செய்த தவம் பலித்து… காத்துக் கிடந்தவிழி பூத்ததடா! கடிதக்காரன் நேற்றோடு நேசமானான், நொட்டை சொல்லி

சூரிய முதலாளி ‘கொதி’ ஆறி இலாபமீட்டிப் போகுமுன்பு சாமிக்குப் போட்ட வெள்ளிக் காசோ நீ? என்றும் உழைப்பவர் போல் இளைத்து மின்னும் விண்மீன்கள்

எத்தனையோ ஆண்டின் பின் எழ இருக்கும் மரணத்தின் ஒத்திகை தான் உறக்கம் உணர் மைந்தா! நீ நிலத்தில் பிறந்த தினம் தொட்டுப்

விண்ணுக்கு ‘நாசா’ ஆள் போனால் வாழ்த்து, செவ்வாயில் வெள்ளையராம்…புகழ்ந்து பாடு, கொன்றனரே ‘ருவாண்டாவில்’ குமுறு! ஆஹா… ‘ஹொங்கொங்கில் சுதந்திரம் நீ ஆடு! ஆப்கான் –

சிட்டுக் குருவிக்கும் சுதந்திரத்தைச் சிந்திக்க எட்டய புரத்தானே… எப்படிச் சுகமெல்லாம்? முண்டாசு ஒன்றே

கடல் கொஞ்சி மகிழ்கின்ற திருநாடு – இன்று கரியோடு சதைநாறும் இடுகாடு கடன் வாங்கிப் பலிவாங்கும் கறை வீடு – கொண்ட கவலைக்கு முடிவென்று வரும் கூறு?

பட்டாடை கட்டிப் பழ இதழில் தேன்பூசி நெற்றித் திலகமிட்டு நெய் தடவி குழல் வனத்தில் செவ்வந்தி சூடித் திருத்தாலி நகை மினுக்கி என்றெழுவாய் எங்கள் ‘நிலத்தாதயே’?

வண்டியில் நாங்கள் அன்று வரிசையாய் நடந்த காட்சி கன்னியா ஊற்றில் உள்ளக் குளிர்கெட… உலர்ந்த மாட்சி கண்டியின் தென்றலோடும்

அலையாடிய வீதியில் மானுடமோ அடிமாடெனச் சாகிறதே! ஆழிவாடிய போதிலும் ஆட்சிநெறி அருள் நல்க மறந்திடுதே! முலையால் அனல் மூட்டிய கண்ணகிகள்

என் வீட்டின் ஜன்னல்கள் இன்று திறந்திடுமா என்பதனை வெயிலொளியும் காற்றும் மழைபனியும் தீர்மானஞ் செய்வதனை தேர்ந்தேன் நான் இன்று என் ஜன்னல்கள் இவற்றோடு தானுறவா?

தர்மமும் நியாயமும் தொலைந்து தலைகுனிந்து நிற்கின்ற மண்ணில் நிமிர்ந்தோங்கும் பொய்களது காலடிக்குள் புல்லாய்க் கசங்கிக் கிடக்கின்றேன்!