Author Archives: Webadmin

யார் யாரோ இருந்தார்கள் அன்று… ஆனால் யாரெவரும் இல்லையின்று…“தாம் தான்” என்று யார்யாரிங் கிருக்கிறார்கள்?நாளை நன்றாய் யார்யாரிங் கிருப்பார்கள்? “முழுதும் உண்மை”

சிவந்து முற்றிய தோடம் பழமென சிலிர்த்துக்குங்குமம் பூசிய மேற்குவான் சுவரில் காய்த்துக் கிடக்குது சூரியன்…! துளித்துளியாய் நிமிடம் வடிகையில் கவிந்து பொங்கும் இரவுக்கு கைகாட்டி

விடிவென்று ஒன்று வருமென்று கொண்டு விழிகள் திறந்தும்… இருள்கொண்டோம்! விசமங்கள் எம்மை விழுங்கட்டும் என்று மிகமோசமான நிலை தாழ்ந்தோம்! படிதாண்டி எங்கள் பலன்யாவும் போக

என்ன நடக்கிறது?–எங்கள் எண்திசை எங்கணும் இரத்தமே பீறிட கன்னங்கள் வைப்பவரார்? – கண்டும் காணாதெம் பேருமெம் வாழ்வும் கழியுது சன்னங்கள் செத்ததுண்மை.– திக்கில்

உன்னைக் கசக்கியது ஊருக்கே பாவ மன்னிப்பு நல்கும் மணிக்கரமா? உன் பிஞ்சு மனதைக் குதறியது.. மானுடத்தை ஈடேற்ற

இன்னும் எத்தனை எத்தனை பூக்கள்தான்…. எரிந்து நூர்ந்து இன்று மறுபடி சின்னப்பொறியாய்ப் புகையும் நெருப்பினைத் திட்டமிட்டு வளர்க்கும் அனல்தனில் வெந்து கருகிட உள்ளன? ஏனிவை

எவரின் பிறப்புக்கும் அவர்கள் பொறுப்பொடா? எவர் பிறப்பும் அவர்கள் விரும்பித்தான் புவியில் வாய்த்ததா? எங்கு எச் சாதியில் போய் எவளின் வயிற்றில்… யார் விந்தினில் தவிசில் செத்தையில்…. தாழ்வு உயிர்வினில்

தன்னாலே வந்ததை நீ தலையில் போட்டு தலைமுழுக்க அகங்காரக்‘கனங்கள்’ கொண்டு உன்னாலே வந்ததென நினைத்துக் கொள்வாய்! உன்திறமை தனைநீயும் வியந்து நிற்பாய்! தன்பாட்டில் உனில் இயல்பாய் ஆற்றல் பொங்க

எண்ணில் அடங்கா எழிலைப்படைத்தபடி விண்ணுக்கும் மண்ணுக்கும் விஸ்வரூபம் – கொண்டு விளங்கும் பெருஞ்சக்தி வேதமகா தேவி விழி அசைவே எங்கள் விதி!

தேவதை இங்கு எழு – என்நெஞ்சில் தித்திப்பை ஊட்டிவிடு! காவிய மாகித் தொடு – கண்காணித்தென் கண்ணைத்திறந்து சுடு! பாவியென இருந்தேன் – என்பாவங்கள்

எங்கேதான் போயிற்றவ் அலுமினியப்பறவை? எங்கே அருவமாக இது தன்னை மாற்றிற்று? எங்கே தவறிற்று?தன்வயிற்றுள் காவிய இருநூற்று முப்பத்து ஒன்பது முட்டைகளும்

இயல்பு என்பது இயற்கையாய் வாழ்வது! இயல்பு என்பதே இயற்கை அழகது! இயல்பு உனக்குள் இருக்கும் இயற்கையின் இனிமை… இயல்பே வாழ்வின் அர்த்தம் அது! இயல்பு என்பது எந்தத்தலையீடும்

கவிதை மேகங்கள் கருணை கூருங்கள் கனவு பூக்கட்டும் நனவிலே! கடலின் ஆழங்கள் அறியும் ஞானங்கள் கனிய வாழ்த்துங்கள் மனதிலே புவியின் மர்மங்கள் புரிய…ஈகங்கள்

எனக்குத் துணை எனது நெஞ்சும் நிழலும் தான். எனைச் சுற்றி சனங்கோடி இருந்தாலும்… இறையருளின் துணை எனக்கு மேலே தொடர்ந்தாலும்…

நின்குழலாம் ஊற்றில் குளிர்ந்து அருவியாகிப் பொங்கி நிதம்பெருகும் புதுராகம் உயிர் தளிர்க்க உருவமிலா நீராய்.. உவமையிலாக் காற்றாய் எனை என் மனதை