Category Archives: கவிதைகள்

  நிதமுமொரு ஏவுகணைப் பரிசோதனை நடாத்தி  உலகப்போர் நெருப்புக்கு  நெய் ஊற்றும் ‘கிம் ஜொங் உன்’. கண்டனமும் தொடர்ந்து கவலையும் தெரிவித்து  நாசகாரி கப்பல்கள் நகர்த்தி மிரட்டும் ‘டிரம்ப்’. நவீன இனச் சுத்தி கரிப்பாய்  மனிதத்தை 

யாருடைய தலையை எடுத்து வருகிறாளோ ‘யாழ் தேவி’? பாவம் என்செய்வாள் அவள் ‘இரும்பி’! தேடி உனைத்தேடி திரியவில்லை அவள்: நீயாய்த் தேடி அவள்வரும் திசைஏறிப்

‘சிறுத்தீவுக்’ கடலில் சிறிய ஒரு ‘குல்லாவில்’ பொறிகளான’ஆறு ‘ ஒரேவயது இளம்புதிர்கள் உற்சாக பிறப்பு கொண்டாட்ட மயக்கத்தில்

இருள்நகர்ந்து கவிவதுவாய், பனியின் மூட்டம் எழுந்துவந்து மூடுவதாய், மயக்கம் சோர்வு மருவி எமை விழுங்குவதாய், இடரும் துன்ப வகைபலவும் அடிக்கடி வந்தென்னை மூடி இரக்கமற்று வதைக்கும்! என் சுதந்திரத்தை,

எது எந்த வேளையில் எனைச்சேர வேண்டுமோ எழுதிநீ தந்து விடுவாய். இடிவீழும் போதிலும் இடியாமல் மீட்டெனை இதமாயுன் நெஞ்சில் நடுவாய். “விதியென்ன” கேட்கையில் “விளைவென்ன” தேடையில்

கதைக்கின்றோம்… தொடர்ந்து கதைத்துக்கொண் டிருக்கின்றோம்! கதைப்பதற்குச் சார்பெதிராய் கட்டுக் கட்டாக ஆலோசனைகள் ஆயிரம் எழுதுகிறோம்! நேற்றுப் போலன்றி அனேகமாய் எல்லோரும்

நிழலினிலே நிற்கையிலே நிழலின் நன்மை, நிழலினது குளுமை மற்றும் நிழலின் மேன்மை, நிழல் வெயிலைக் குடித்து இருள் பூசி வெந்து நெருப்பு வெக்கை தனைத்தாங்கி அருளும் தன்மை, நிழலின் ஈகம் அதன் பெருமை இவற்றைக் காணோம்! நிழலென்ன நிழலென்று அலட்சியமாய் நிழல்மடியில் ஆறி…களைப்பாற்றித் தூங்கி நிழலைக் கணக்கெடாமற்தான் நாமும் வாழ்வோம்!

நான் அன்பைக் காட்டி நடப்பதனால் நிதமுமெனைச் சூழ்ந்த…, என்மேற்தம் கோபம் வெறுப்புகளைக் காட்ட முடியாத…, நட்பு உறவுகளால் பழிவாங்கப் பட்டு பலதிட்டைப் பெற்று அடிபட்டும் நொந்துளன… என்வளர்ப்புப் பிராணிகள்.

இன்று புதியது என்பது நாளைக்கு இழிந்த பழசுதான்! எல்லோரும் போற்றிடும் இன்றையின் நாக ரீகமே என்பது இனிவரும் நாளில் அதரப் பழசுகாண்! இன்றை நவீனம் நாளை மரபடா!

வேலை கிடைத்ததென்று வேகப் புயலானாய். வேலை கிடைத்ததென்று வெட்டிப் பிடுங்குகிறாய். வேலைக்கு நூறு சதவீத விசுவாசம் கூட்டிப் பெருக்கிக் குத்தி முறிகின்றாய்.

  எப்போதோ ஓர்நாள் என்றோ ஒருதடவை என்னுடைய உணவின் உண்ணத் தகுந்ததெல்லாம் உண்டு….உண்ண முடியாத மீதிகளை “உண்ணட்டும்” என்று

“இரத்தத்தை பாலாக்கி ஊட்டினாளாம் நம் அன்னை…” பெரிய விடயம் தான். ஈகத்தின் உச்சம் தான். என்றாலும் தந்தை என்றொருவர் அங்கில்லை  என்றிருந்தால் ….இரத்தம் 

  வெளித்தோற்றம் ‘நாயகன்.’ உள்ளேயோ நீ ‘வில்லன்.’ ஆழகான நண்பன். அகத்தில் முதற்பகைவன். பேரில் பெரியோன். பெருமையில் மிகஇழிந்தோன். ஊரில் உயர்ந்தோன். உளத்தில் மிகத்தாழ்ந்தோன். “உன்பிழைக்கு ஆதரவாய் உரைக்கவில்லை அன்று ஏதும், உன்தவறைத் தண்டித்தார் உதவவில்லை அன்று நானும்” என்பதற்காய் உள்ளே கறுவிக், குரோதவிசம் கொண்டபடி, வெளியே குளிரச் சிரித்தபடி, என்னை இழிவுசெய்ய எண்ணி, சபையேறிச், … Continue reading →

‘பால்வீதி’ வரையும் பயணித்த பாவலவன். ‘சுட்டு விரலாலே’ சொர்க்கத்தை தொட்டுவந்தோன். ‘நேயர் விருப்பத்தில்’ நிஜ நியாயம் பேசியவன்.

  மீண்டும் அதேதினம்போல் பெருகிற்றுச் சனவெள்ளம். மீண்டும் அதேதினம்போல் எழுந்தது அவலஓலம். மீண்டும் அதேதினம்போல் வெடித்தன கதறல்கள். மீண்டும் அதேதினம்போல் விளைந்தன அடிபிடிகள்.