Category Archives: கவிதைகள்

  நட்டாற்றில் நின்ற நாலுலட்சம் பேரினோலம் எட்டவில்லை தோட்டா வேலிகளைக் கடந்தெங்கும். கண்டுமே காணாத கனவான் களும்…நேரே கண்டுமே கண்மூடிக்

  திசைகள் அவை எட்டும் சிதறிக் கிடந்ததிங்கு. திசைகள் ஒருஎட்டும் தெளிவாய் விரிந்ததிங்கு. இங்கேநான் நிற்கின்றேன்… என்தலைமேல் எண்திசையும்

  எங்கேதான் போவதென இலக்கற்ற ஓர்இலவம் பஞ்சாய் அலைந்தபடி முடியாப் பயணத்தில் ஒவ்வொரு திசையுமோர் விபச்சாரி போலழைக்க எவ்வாறு மீண்டேன் என அறியா தெனைக்காத்து இங்கின்று நிற்கின்றேன்! எப்படிநான் இங்குவந்தேன்? என்மூளை சொன்னபடி, என்னிதயம் சொன்னபடி, என்னுணர்வு சொன்னபடி, என்னுள்ளே கேட்கின்ற அந்த அசரீரி அழைத்தபடி, வந்தேனா? என்னென்று இங்குவந்தேன்? எப்படி இந்நிலையடைந்தேன்? என்னென்று வந்ததடை … Continue reading →

காலப் பனிக்கட்டி உருகிக் கரைந்து…கண் ணீராய்ப் பரவி குடியிருந்த நிலங்களினை மூழ்கடிக்க… குடும்பச் சுமைமுதுகில் கட்டியதால் மீட்க முடியாமல்

(இலங்கையிலிருந்து பணிப்பெண்களாக சென்ற 12 பெண்களின் சடலங்கள் சவூதி அரேபிய பிணவறைகளில் —அண்மைய செய்தி) தேட்டம் உனதுழைப்பால் திரளும்எனக் காத்திருப்பர் வீட்டின் தலைவர் விளையாடும் பிள்ளைகள், வாழ்வை நகர்த்த

நீரற்று வாடும் நிஜப்பயிர்க ளாய்… நீவிர் தார்வீதி வெயிலில் தளிர்போல் வதங்குகிறீர்! வரண்டு இலையுதிர்த்த மரங்களென உடைகளைந்தீர்! வெறுங் கோவணம் பூண்டீர் வரங்கேட்டுத் தவஞ்செய்தீர்! எலிகளும் பாம்புகளும் எத்தனையோ படிமேலாய்… இறந்தபின் நிம்மதியாய் இருக்க இறந்தஅவை கௌவிக்… கிடைக்காத நிம்மதி நியாயத்தை எவ்வாறேனும் பெறவே பசிப்போர் புரிகின்றீர்! பொறுக்க முடியாமல் பொத்திவைத்த மானத்தைத் துறந்துங்கள்… வாழ்வின் … Continue reading →

சாதுவான பிராணிபோலத் தான் வெய்யில் இருந்ததன்று! வீட்டுநாய் போல வாலைக் குழைத்துவந்து ஈரமென்றும் வெக்கையென்றும் இல்லாது

சென்ற நாட்களைக் கணக்கில் எடுக்கையில் செந்தமிழ்ச் சுவை பற்றி நினையாத, வென்ற நம் தமிழ்க் கவிதை பயிலாத, வேறு வேறு புதுமை புகுத்தியே நன்றெனக் கவி செய்து மகிழாத, நாளெலாம் பயனென்றுமே இல்லாது சென்ற நாட்கள்தான் என்பேன்: தமிழனாய்ச் சிறந்திடாத நாள் வீண்நாள் உரைக்கிறேன்.

  சின்ன உணர்வுக்கே சுழன்றடிக்கும் கைகளுக்குள்… இரத்தம் உறுஞ்சுவதைக் கண்டால் விரல் அம்மி குழவியில் அரைத்தே சம்பலாக்கத் துணிபவர்முன்… உயிரைப் பணயமாக வைத்து தனைக்கொல்லும் பசியை எப்படியும் தணிக்கத் துடிதுடித்து ஒருநேர ஒருவேளை உணவை உண்டாறுதற்குள் நுளம்புகள் படும்பாடு யார்பட்டார் இவ்வுலகில்?

விபரம் தெரியாதோர் விபரீதம் தேறாதோர் இதுநல்ல முடிவென்று, இதுஅருமை மாற்றமென்று, இதைவிட ஒன்று இனிக்கிடைப்ப தரிதென்று, அனுபவங்கள் அற்றுக் களிக்கின்றார்

  முறித்திருக்க வேண்டும் முளையினிலே வளர்ந்தபின்தான் அறிய முடிந்தது நீ…முட் செடியென்று! இளமையிலே முட்களை எப்படி மறைத்துவைத்தாய்? வளர வளரச் செடியே முள் ஆகிநின்றாய்! முள்ளாற்தான் முள்ளை

சிறப்போ டிருக்கையிலே, புகழ்குன்றாப் பொழுதினிலே, மரியாதை கிடைக்கையிலே, மதிப்பும் தொடர்கையிலே, வெறுப்பு வருமுன்பே,

சாய்ந்துதான் போனது தலைமுறை தலைமுறையாய் வேரோடி விழுதெறிந்து நின்ற குலவிருட்சம்! சாய்ந்ததுதான் தாமதம்… தடதடென்று கிளைகளினை யார்யாரோ வந்து பங்குபோட்டு வெட்டிவிட்டார்!

கரைமணலில் நண்டு கால்களினால் எழுதுகிற கவிவரியின் அர்த்தமெது? அதன் ‘தலைப்புத்’தான் என்ன? அந்தக் கவிதைகளை அனைவரும் பார்த்துவிடக் கூடாது என்று

உண்மை சிறையிருந்த தித்தனைநாள்! நீ…அதனால் இன்றுவரை சுதந்திரனாய் எதுஞ்செய்தாய்! சிறையிருந்த உண்மை வெளிவந்த சிலநாளில் இன்று…சிறை