Category Archives: கவிதைகள்

விமானப் பயணங்கள் பறவைகட்கு புதிதில்லை! கப்பல் பயணங்கள் மீன்களுக்கு புதிதில்லை! புகைவண்டிப் பயணங்களை அட்டைகட்குப் புதிதில்லை! அவையவைகள் அந்ததந்தப்

ஜம்புக் குலைகளுக்கு இடையில் கூரையைப் போல் நின்ற இலைகளுக்கு நடுவில் சிறு கொப்பில் முற்றிய ஜம்புப் பழம்போல்…ஒரு சின்னஞ்

நான் விரும்பிக் கேட்ட எதுவுமே என் வாழ்வில் தோன்றாத போது சுவாசம் சுமையாக ஓடிக் கரைகிறது ஒவ்வொரு நொடிப்பொழுதும்.

வாயாலே வாழ்த்தினாயோ? மனதாலே வாழ்த்தினாயோ? நானறிய வேணுமடா நண்பா! பலபேர்கள் வாய்நுனியால் வாழ்த்தி அடிமனதால்

பூக்களென நாங்கள் பொதுவாகப் பார்த்தாலும் பூக்களெல்லாம் ஒன்றல்ல அவற்றின் மணம் குணமும் பூக்கும் நிறமும் பூவின் இதழ்வடிவும்

எவ்வளவு சுகமாய் இதமாய் இருந்ததது? அவ்வளவு கடி அரிச்சல்… அகலா எரிச்சல்…அதால் எவ்வளவோ பொறுமைகாத்து ஏலாது கசக்குகையில்

ஒரு குவளை தண்ணீர் குடித்து நிமிர்கையிலே சிறிதளவு… சிந்திச்சிதறிற்று துளிகளாக! சிந்திய துளிகள் மிகமிகவும் சாதுகளாய்

சொற்களுக்குள் வாழ்வைச் சுருக்கிடுதல் சாத்தியமா? சொற்களுக்குள் கனவை, சொற்களுக்குள் நனவை, சொற்களுக்குள் அன்பை, சொற்களுக்குள் கரிசனையை,

காற்று வானிலே சூழுரைத்தது கைகள் கொட்டியே ஆழி ஆர்த்தது சேற்றிலாடின கால்கள் கைகளோ திக்கு எட்டிலும் கோலமிட்டன! ஆற்றலுள்ளவை அற்புதங்களை

மாணிக்க கங்கை ஓரம் மறைந்தது தமிழின் ஈரம். ஆணவம் கன்மம் மாயை அழித்தவன் பெயரில் கூட காணலாம் ‘தெய்யோ’ நாதம்.

எவரிருந்தவர்? எவரறிந்தவர்? எவர் மிகுந்தவர்? எவர்நலிந்தவர்? எவர் சிறந்தவர்? எவர் குறைந்தவர்? எவருணர்ந்தவர்?இவைதெளிந்தவர்?

கவிதை பாடினோம் கனவை நாடினோம் கலையுமாடினோம் கதிரைதேடினோம் புவியையாழ்பவர் இறைவரென்று ஊர் புரியவாடினோம்.. புனிதந்தேடினோம்! அவலம் சூழ்ந்தது; அயல்சிதைந்தது

ஒவ்வொரு துளிகளும் உடைந்து சிதைந்திடுது! ஒவ்வொரு துளியும் ஒவ்வொரு முகங்களாக என்மனக் கண்ணில் தெறித்திடுது! முன்னோர்கால் ஒவ்வொரு சுடரினிலும்

ஏற்றிய ஒருசுடரில் ஆயிரம் ஆயிரமாய் தோன்றின முகங்கள்! அவற்றின் கண்ணீர், குருதி ஊன்வழிந் துருகி நெய்யாய்ச் சொரிந்திருக்க முளாசி எரியத் தொடங்கியது சுடர்!

சித்திர வதைகள் சிலபலதைக் கேட்டுள்ளேன்.., மொத்த உடலை அரைநாளாய் பத்துப்பேர் மொய்த்துக் கடித்துக் குதற…அதைத்தாங்கிச் செத்த கணம்வரைஅச் சீவன்