Category Archives: கவிதைகள்

விண்மீனா? கோளா?விளங்காமல் பார்த்திருந்தேன்! மின்னிவிண் மீன் போன்றும் மின்னாமற் கோள் போன்றும் என்னையே ஏய்த்து இருக்கிறதவ் ஒளிப்புள்ளி! எட்ட இருந்ததனால்

அடுத்த ஒரு நொடியில் ஆருயிர் பிரிந்திடலாம், அடுத்த கணத்துளெல்லாம் தலை கீழாய் மாறிடலாம், என உணராப்பேதையர்கள் ‘எல்லாமும் சாதிப்போம்

நானோ நினைக்கின்றேன் இதுதான் கவிதையென்று. நீயோ நினைக்கின்றாய் அதுதான் கவிதையென்று. அவனோ உரைக்கின்றான் வேறொன்று கவிதையென்று.

வதைபுரிபவர் வாழ்வதும் ஏனடா? வதைகள் செய்பவர் வெல்வதெவ்வாறடா? வதைகள் என்பவை ஆயுதம் ஏந்தியே வாட்டி அறுத்துக் கிழித்தலென்றில்லைகாண்! வதைகள் என்பவை வார்த்தையால் நேரலாம்.

அடுப்படிப் பூனைபோல் ஆனந்த சயனத்தில் கிடந்தேன் சுருண்டு தொட்டு எனைக்கிள்ளி எழுப்பிற்று… தூறற் தூதுவிட்டு நடுநிசியில்

கனவுகளில் வந்து கவிதைகளைத் தந்து கவிஞனென என்னை மாற்றும், கருணை நிறைசக்தி கடவுள் நிகர்சக்தி கவின் எனில் என்றும் சேர்க்கும். மனதில் தடுமாற்றம் வரவும் தடுத்தாண்டு

கண்டகண்ட கால்நடைகள் கடப்பில்லா வேலிதாண்டி நின்று அனாயசமாய் நினைத்தபடி எதையெதையும் மேய்கின்ற மேய்ச்சல் தரவையாச்சா நமதுநிலம்?

நண்பனாய் உன்னை நானேற்கத் தயாரப்பா! நண்பனாய் என்னை நீஏற்கத் தயாராசொல்? நட்புக்கு ‘நான்பெரியோன்’ என்றநிலை தேவையில்லை.

ஏழைகள் சிந்தும் கண்ணீர் எரிமலைக் குளம்பே ஆகும். பாய்ந்தது பரவி…ஓர்நாள் பாறையாய் வதைத்தோர் மீது போய்ச்சேர்ந்து உறையும் அன்னார்

கவிஞன் இவனுக்குக் கட்டளை இடுவதுயார்? கவிஞன் எழுதுவதைக் கையால் மறிப்பதுயார்? ‘கவிஞா இதைத்தான் கவியாக்கு’ எனச் செடிலைப்

அமைதி வந்து அமர்ந்த தென்று ஆடிப்பாடித் துள்ளினீர். அருளும் திருவும் அனைத்துச் சுகமும் அமையும் என்று சொல்கிறீர். எமனுக் கிங்கு இனிமேல் வேலை

நெருப்பை அணைக்கிறீரா? நெருப்பை வளர்க்கிறீரா? நெருப்பு ஒருபொறியாய் நிலத்தில் புகையுதுதான். அதைமுற்றாய் நீவிர் அணைக்கவும் விரும்பவில்லை!

கனவுகள் நனவில் வேண்டும். கவிதைகள் கணமும் வேண்டும். மனதினில் இரணங்கள் மாறி மல்லிகை மலர வேண்டும். நினைவெலாம் நிறைய வேண்டும்.

நேற்று விதைத்ததனை நீஇன்று அறுத்தெடுத்தாய்! நேற்றுவரைச் சோள விதைகளென நிறையவே பாவம் பழியையெல்லாம் பரபரப்பு ஏதுமின்றி

நனவுகள் நமக்குத் துயரையே நல்கிடினும், நனவுகளில் நமக்குத் தீமையே நிகழ்ந்திடினும், நனவுகள் எம்மை நசித்துப் பிழிந்திடினும், நனவுகளில் ஏதும் நன்மை நடவாதா?