Category Archives: கவிதைகள்

வலி

தான்போட்ட குட்டிகளைத் தானுண்ணும் பூனையொன்றாய்… நீயுந்தன் பிள்ளைகளை நினைத்தாற்போல் கொன்றுதின்றாய். காவலுக்கு ஆளில்லை

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

உயர்வு

பருந்தொன்றின் பார்வை பரவி எண் திசைகளையும் ஒருகுடைக்கீழ் கொண்டுவரும்.! ஒருவட்டம் அடித்துவந்தால் கீழே இருக்கும் அனைத்தும் தெரிந்துவிடும். ஆம்….உயரே உயரே

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

நிகழ்காலம்

யுத்தம் புசித்து மீந்த எலும்புகளாய்… யுத்தமோ சப்பித் துப்பிவிட்ட சக்கைகளாய்… யுத்தம் கடித்துக் குதறிவிடக் குற்றுயிராய் வாழ்வை இழந்து சாவை

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

காவலர்கள் எங்கே?

கடைசித் துளிஇரத்தம் கூட வடிந்திறங்க உடல்களைக் கொத்திக் குதறின காகங்கள்! துண்டாடப் பட்ட கரத்தை…தன் குட்டிக்குக் கொண்டோடிற்று..நேற்றும்

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

வளர்த்த வலி

முள்ளுச் செடியென்று முதலே அறியலைநான். பிள்ளைப் பருவத்தில் பெரிதும் பசுமைபொங்கச் சாதுவாய் இலைகள் தளிர்க்க இருந்ததது! பார்க்க அழகாயும்,

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

ஒரு பொறிச் சூரியன்

யுகஇருள் கிழிக்க முதன்முதல் மொட்டவிழ்த்த ஒருபொறிச் சூரியனாய் நீபிறந்தாய் நம்முன்னே! அதுவரை ஆட்சிசெய்த அகப்புற இருள்…ஒரு

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

சொல்

ஒளிகுறைந்த கண்ணினாய் ஆனாயே! உறுதி கொண்ட தோள்நொடிந்து போனாயே! களிபடைத்த மொழிமறைந்து வீழ்ந்தாயே! கலக்கமூறும் நெஞ்சினோடு வாழ்ந்தாயே! தெளிவுபெற்ற மதியிழந்து தோற்றாயே!

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

நிசி

இரைந்தபடி இருக்கிறது கடல் அலைகளோடு அசைந்தபடி இருக்கிறது சுகமளிககும் பூங்காற்று! அலைந்தபடி இருக்கிறது தென்னோலைக் கைவிரல்கள்.

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

வரலாற்றின் வலி

ஒருவிடியற் போதில் உனது அஸ்த்தமனம் பெருகிய குருதியால்… நீ பெரிதாய் நினைத்திருந்த நிலத்திலும் நீ, நெஞ்சார நேசித்த புற்களிலும், எழுதப்பட லாயிற்று!

Posted in கவிதைகள் | 1 Comment

திருவிளையாடல்

நரிகள் பரிகளான அன்றை வரலாறு திரும்பியதா இன்று? வில்வ மரங்களெல்லாம் இரவொன்றுள் அரச மரங்களென மாறியன. வில்ல மரநிழலில்

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

தொடர் கோடை

என்ன வெய்யில்? எவர்தான் ஏன்? சூரியனில் எண்ணையை விட்டு இப்படித் தீ மூட்டுகிறார்? பச்சை இலைபொசுங்கிச் சருகாகிப் போகுதையோ! மிச்சமான தலைமுடியும்

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

கடந்து போன காலம்

இரண்டு கரங்களையும் பொத்திப் பிடித்தபடி பிறந்தனதான் முன்பு பிள்ளைகள் பிறகொருகால் பொத்திய பிஞ்சுக் கரமொன்றில் தோட்டாவும் மற்றையதில் துப்பாக்கிக் குறியோடும்

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

மனமாம் கடலும் கனவாம் படகும்.

கடலாய் மனது கதறிக் கொண்டிருக்கிறது! தொடர்ந்து எழுந்து தொகைதொகையாய் வளர்ந்தழியும் அலைகளென ஒன்றையொன்று மேவி நினைவுகள்

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

கற்பனைச் சுகம்

‘திருநீல கண்டமாய்’ வானம் நிறத்திருக்கு! வானம் சிவனினது கண்டமெனின் உடல்…நிலமா? சிவனினது சென்னி தேவலோகம் எனலாமா? எங்கிருந்து தோன்றிற்று இந்நஞ்சு?

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment

கவிதைக்கடல் கலத்தல்

எங்கே கவிதையெனக் கேட்போர்க்குக் காட்டுகிறேன். இங்கே கவிதையென எவரெவரோ கூவுகிறார். கடலாம் கவிதையிலே… அவரவர்கள் கண்டவையோ

Posted in கவிதைகள் | Leave a comment