Category Archives: கவிதைகள்

முன்னர் ஒருபோதும் அறியப் படாதவர்கள், முன்பின் கதைத்து அறிமுகமு மிலாதவர்கள், ஒருவர் இருவரில்லை…ஓரிரு நூறுபேர்கள் தெருவினிலும் கோவிற்

விழுந்து புரண்டு விழுந்து புரண்டெழுந்து உழன்று ஓரிரண்டு முறையெழுந்து சலங்கழித்து, அலையும் மனதை அடக்க முடியாமல், ‘உறக்கம் தொலைந்ததுஏன்’

The frontal tower stands erect As in embodiment of sanctified infinity With the ethereal canopy bowing down And the clouds floral crowning the pinnacle.

I walk abroad as free as the blowing wind True, I was like a tuft of grass Buffeted,

There’s none at hand to talk with! They speak with the walls, Sometimes with the wind Sometimes with the sky

To those who ask “where poetry is” I’ll say “here!” Everyone here proclaims He’s a poet and His poetry is the is true poetry

Why, are you a fly swrming over the dead? All our dreams have gone turned to dust Life snuffed out

குளிரோ மயிர்க்கொட்டி மயிர்போலச் செறிவாக எனது முதுகினிலும் ஒட்டிடுது. சிலிர்ப்புநதி முதுகு வழியாய் முள்ளந்தண் டூடசைந்து

தூங்காத இரவில், சூழ்ந்துநிற்கும் மௌனத்தின் வேரடியில், விண்ணை வெறித்திருளில் மூழ்கியொரு அமைதிக்காய்ச் சாய்ந்திடையில்,

வங்கக் கடலில் தாழமுக்கம் தோன்றிவிட்டால் இங்கே…வடகிழக்கில் எப்படியும் மழையடிக்கும். அங்கே ஒருதாக்கம் ஏற்பட்டால் அடுத்தகணம்

கத்தியைக் கொண்டும் சவர அலகுகொண்டும் குத்தூசி கொண்டும் முட்கம்பியைக் கொண்டும் சித்திர வதைசெய்த வலியின்கொடுமையினை

கூடு இழந்த குயில்கள், குருகினங்கள் வேடர்கள் நேற்று விரித்த வலையினிலே சிக்கி நிலைகுலைந்து செய்வ தறியாது விக்கித் தவிக்கின்ற வேளையிது.

ஆயிரம் ஆயிரம் அலைச்சிறகு அடித்தடித்து வானுக்கும் மண்ணுக்கும் இடையே நிதம்பறந்து எங்கேதான் போகிறதோ கடலென்னும் இப்பறவை?

உயிர்பிரிந்து போன, மரணம் நடந்துவந்த, சிறுவழியாய் ரத்தம் வழிந்துகாய்ந்த ஒருகீற்று… வெறிச்சோடிப் போன தெருவழியே கிடக்குதிப்போ!

ஆகக் குறைந்தபட்சச் சாத்தியம் அனைத்துமே… சாவின்வாய் பட்டுச் சரிந்துகொண் டிருக்கின்ற கேவலமோ நெஞ்சிற் கொள்ளி செருகிடுது.