Category Archives: கவிதைகள்

இரண்டு இறகுடைய எழிற்பூ… சிறகசைத்து பறந்து பறந்து கிளைவிட்டுக் கிளைதாவி இன்னுமொரு பூவில் இளைப்பாறி தன்இதழால்

அனாயச மாக அசைகிறது காற்று. அதீத அழகின்றி ஆர்ப்பாட்டம் எதுமின்றி ஆக்ரோ~ம் இன்றி அதிரும் நடையுமின்றி

பூமியெனும் இறுவெட்டுச் சுழலச் சுழலஇந்த வானெங்கும் ஆகாசம் வனமெங்கும், மண்ணெங்கும் ஓங்காரம்…இசையினது உச்சம் பிறந்திடுது.

“யான்பெரியோன் என்ற ஆணவம் அழித்துவிட்டு வாழும்” என்று சொல்கின்றீர்! எனைச்சுற்றி வாழ்பவர்கள்… தாம்பெரியோர் என்ற மமதை கொண்டலைகையிலே.,

மனிதர் குடியேறும் முன்பே…மடைதிறந்து துயரம் குடியேறிக் கிடக்கும்நம் தொல்நகரில் பகலிலும் இருளோ படியும் தினந்தினமும். தகிக்கும் வெயிலில் அலைந்து

ஏனென்று கேட்க எவருமில்லா அனாதைகள்நாம். யாரும் எதுஞ்சொல்லத் தடுக்க முடியாமல் கையா லாகாது காலம் கடத்துவோர்நாம். பொய்யில் புரட்டில் புரள்வோர்கள்

ஏதோ ஒருகனவு என்று கலைத்துவிட முடியாத கனவு முழுதுமெனை விழுங்கிற்று. அந்தக் கனவின் விஸ்வரூபம் அடிமுடியே

எங்களது வாசல்கள் பூட்டப்பட் டுள்ளன காண். எங்களது ஜன்னல்கள் இறுக்கமாக மூடினவாம். எம்அறையின் காற்றோட்டம் மட்டுப்பா டாகிற்று.

புன்னகையைக் களவாடிப் போன கொடுங்காலம் புன்னகையைப் பொன்னகையாய் அடைவிருந்து மீட்கட்டும். மண்ணெங்கும் வேர்விட்டு மரங்கள் நிமிரட்டும். அன்று முறிந்தகிளை அனைத்தும் துளிர்க்கட்டும். பொன்னொச்சி யோடு பூவரசும் பூக்கட்டும்.

கனவுநெடுஞ் சாலைகளைக் கடக்கப் புறப்பட்டோம். கனவுகளை உண்டு, கனவுகளாற் பசிதணித்து, கனவுகளை நீராக்கித் தாகம் தினந் தணித்து, கனவுகளின் வர்ணம் கலந்து

பயணம் தொடர்ந்து நடந்துகொண் டிருக்கிறது. பயணம் எனைஎங்கோ இழுத்துப் பயணிக்க பயணம் நகருதென்று அயல்வாய் அலம்பிடுது. கால்கள் நடக்கக்

உங்களைப் பார்க்க ஆச்சர்யம் பீறிடுது. உங்களினைக் காண ஐயங்கள் எழுகிறது. நீவிர் தானா என்று நிஜம்எனையும்; கேட்டிடுது. எவ்வளவு சாதுவான

ஆட்டுமந் தைகளிடை ஆயனெனக் குவியலான முகில்களுகளுக்கு நடுவில் முழுநிலவு! இடைக்கிடை நகர்ந்து ஒன்றையொன்று முட்டி

‘போர் சுதந்திர மாக நடந்தது! போர் சுதந்திரம் மீட்டு முடிந்தது! போர் துயர்களைச் சாய்த்து ஜெயித்தது! போர் புதுவிதி யாத்து இரசித்தது! போர் புதுயுகம் தீட்டி எடுத்தது!

அரசனின் குற்றத் துக்கு அவன்செய்த தவறு கட்கு தெருவிலே திரிந்து..கையால் திருகித்தன் முலையெ றிந்து நெருப்பினை மூட்டி…நீதி