Category Archives: கவிதைகள்

எல்லோரும் தம்மை ஏதோ ஒருவிதத்தில் எல்லோர்க்கும் நிரூபிக்கும் எத்தனத்தோ டியங்குகிறார்! ஒருவர் எழுதுகிறார். இன்னொருவர் பாடுகிறார். ஒருவரோ ஆடுகிறார்.

வானம் அதிரந்ததென -இடி மண்ணில் விழுந்ததென கானம் பிறந்ததடா -கனல் கண்ணைப் பறித்ததடா ஈனம் களைந்திடவே -எழும் ஈடில் இசை அதனை

நிலத்தினடி நீர்தான் நிலைத்த வளமெமக்கும்! நிலத்தடியில் எம் ஊரில் தனித்துவமாய் நிற்கின்ற சுண்ணக்கற் பாறைப் படுக்கைமேல் வடிந்து தேங்கும் தண்ணீர்தான் எம்வாழ்வின்

வீதியெங்கிலும் தீமை சூழ்ந்தது. வேதனைப் புதர் தான் வளர்ந்தது. பேதமாயிரம் பூத்தெழுந்தது. பிச்சல் பிடுங்கல்களே நிறைந்தது. சோதனைகளும் சூழ்ந்துவந்தது. சோறு தேடியே வாய்களோய்ந்தது.

ஆதரவு தேடி அலைகிறது பலமனங்கள்! “யாரின் பரிவும் தமக்குக் கிடைக்காதா?” என்கின்ற ஏக்கத்தோ டியங்கும் பல் இதயங்கள்! ஆதரவு வார்த்தை ஒளடதமாய், ஒத்தடமாய்,

எனது விருப்பத்தை எனது கருத்துகளை எனது சிந்தனையை யான் பகிர முடியாதா? எனது சுதந்திரத்தை என் வாழ்வுரிமையினை எனது தனித்துவத்தை

காலன் வருகிற நாளு -எது கண்டு முதலே தெரிந்தவர் யாரு? சாவின் பின் போவதெவ் ஊரு? -அங்கு தண்டனையோ விருந்தோ உனக்குண்டு? ஆலம் அமுதமும் தின்று -எதை யார் எங்கு என்று வெல்வார் தெரியாது.

கனவுகளைக் காவு எடுக்கிறது கொடுங்காலம். கனவுகள் அடைகாக்கப் பட்டுக் கவனமாக “நனவுகளின் குஞ்சுகள் நாளை பொரிக்குமென”

நினைவுகள் சிலது கடல் நீரில் மூழ்கினவாம். நினைவுகள் சில மாரி மழையில் கரைந்ததடா. நினைவுகள் சிலது நெருப்பில் பொசுங்கியதா?

சிறகுகட்டி எங்கெங்கோ சென்று வரும் கனவு! வெறும் காலால் மட்டும் இவ்வளவு வேகமாக வெவ்வேறு திசைகட்கு விரைந்தேக முடியாது! அவ்வளவு வேகமாக அடுத்த அடுத்த நொடி

வானம் அதிரந்ததென -இடி மண்ணில் விழுந்ததென கானம் பிறந்ததடா -கனல் கண்ணைப் பறித்ததடா ஈனம் களைந்திடவே -எழும் ஈடில் இசை அதனை

எல்லோரும் தம்மை ஏதோ ஒருவிதத்தில் எல்லோர்க்கும் நிரூபிக்கும் எத்தனத்தோ டியங்குகிறார்! ஒருவர் எழுதுகிறார். இன்னொருவர் பாடுகிறார். ஒருவரோ ஆடுகிறார்.

நெஞ்சிலே நிதம் சஞ்சலம் எழ நிம்மதி… மனம் கேட்டதே! நீசமே தரும் வெவ்விதி…எனை நித்தம் சிப்பிலி ஆட்டுதே! அஞ்சல் என்றெனை ஆதரித் திட ஆருமில்லை அயலிலே!

சொந்தம் யாவுமே வந்த போதிலும் துன்பம் நூறும் தொலையுமோ? சூழும் தீயிடர்… சொல்லும் வார்த்தையில் சோர்ந்து சாய்ந்து கருகுமோ? நொந்த மேனி, மனத்தின் காயம், நோய், நூல்கள் கட்ட மறையுமோ?

மந்த மாருதம் என்றுதான்…புயல் மாற இங்கு பணித்தவா! மர்மம் யாவும் அவிழ்ப்பவா! எங்கள் வாழ்வை நாளும் வனைபவா! பந்த பாசம் வளர்ப்பவா! செய்த பாவம் போக்கத் துவைப்பவா!