வார்த்தைகளில் நம்பிக்கை வரண்டு தொலைக்கிறதே!
பார்வையிலும் நம்பிக்கை
படுத்து கிடக்கிறதே!
நேசிப்பில் நம்பிக்கை நிறையோ குறைகிறதே!
கோவில் மணியோசை…
நம்பிநம்பி நேர்ந்துநேர்ந்து
ஏமாந்து
எதிர்பார்ப்பில் இடியை இறக்கிடுதே!
எழுதும் எழுத்துகளில்
எங்கே எனத்தேடும்
படியாக நம்பிக்கை பலியாகிப் போகிறதே!
எதிர்பாராச் சந்திப்பு எதனிலும்
நாமாக
எதிர்பார்த்த சந்திப்பு எவற்றினிலும்
நம்பிக்கை-
யீனமே முன்நின்று
இழித்துக்கொண் டிருக்கிறதே!
ஏனென்று புரியவில்லை…சூழும் யதார்த்தத்தை
நம்பிக்கை யீனமே
கட்டமைத்து நிற்கிதுகாண்.
நம்பிக்கை தருகின்ற வார்த்தையினை,
பேச்சுகளை,
நம்பிக்கை தருகின்ற பார்வை,கை குலுக்குதலை,
நம்பிக்கைச் சந்திப்பை,
விசுவாச நேர்மையினால்
நம்பிக்கை தருகின்ற அன்பின் ஒருதுளியை,
எங்கெங்கோ தேடுகிறேன்…
இதைத்தவிர்த்துத் தேவையற்ற
ஆயிரம் விசயங்கள்
அரங்கேற்றம் காண்கிறது.
ஆயிரம் வியாக்கியானம் ‘அதற்கும் நடக்கிறது.
