மனமாம் கடலும் கனவாம் படகும்.

கடலாய் மனது கதறிக் கொண்டிருக்கிறது!
தொடர்ந்து எழுந்து
தொகைதொகையாய் வளர்ந்தழியும்
அலைகளென ஒன்றையொன்று மேவி
நினைவுகள்
கொலைவெறி யோடென்னுள் குமுறி வெடிக்கிறது.
கடலோர் போராட்டக் களமாதல் போல்..எனது
மனதும் அலைமோதும்
நினைவுகளின் வாள்வீச்சால்
அல்லோல கல்லோலப் பட்டு அதிர்கிறது.
‘இதைமுடிவாய் எடு’ என்று
ஒவ்வோர் நினைவலையும்
கட்டளைகள் போட்டுக் கழுத்தைத் திருகி…இதைச்
செய்யென்று தனித்தனியே செப்ப
எதைச்செய்து
உய்வதெனத் தெரியாமல் உள்ளம் அலை பாய்கிறது.
‘ஓயாது இந்த அலைகள்’ எனப் புரிவேன்.
நீயுமொரு நிலவாய் நிற்கும் வரை பொங்கிப்
பாயுமன்றிப் படியாது நினைவலைகள்…
இதையறிவேன்.
எப்படிஎன் மனக்கடலில்
எழும் நினைவு அலைப்புயலில்
கவிழ்க்கப் படாத படகாம் என் கனவுகளை
அடைவேன் யான்?
புரியாமல்… துடுப்பை வலிக்கின்றேன்.