ஒரே காற்று

வீசியது ஒரே காற்று;
எமக்குமேல் சுழன்றடித்து
வீசிற்று ஒரே காற்று;
அவன்மீது அது அள்ளித்
தூவிற்று பூக்களை, சுகந்தம், மகரந்தத்தை.
தூவிற்று என்மீது தூசியை, மணல் மழையை.
காற்றிலும் குறையில்லை…
ஏனென்றால்
அன்னவனோ
வீற்றிருந்தான் சோலையிலே..,
யான் கிடந்தேன் பாலையிலே!

This entry was posted in கவிதைகள். Bookmark the permalink.