சருகுகள்

காலமெனும் காற்றில்
அடிபட்டுதிர்ந்து வீழ்ந்து,
வெய்யிலிலும் மழையினிலும்
வெந்து குளிர்ந்திருந்து,
இன்று நிறமிழந்து,
வருவோர்போ வோரின்
காலில் மிதிபட்டோம்!
மண்ணில் கிடந்திற்று
வாடும் சருகுகளாய் ஆனோம்!
பெறுமதிகள்
ஏதுமற்று யார்க்கும் பலனுமற்று…
எவரெவரும்
வேண்டாத குப்பைகளாய்
வீதியிற் கிடக்கின்றோம்!
கூட்டி ஒன்றாக்கிக் குவித்து
ஒருகுப்பை
மேட்டினில் எறிவாரோ…?
கொஞ்சம் மனமிரங்கி
பரிகரித்து எமக்குப் படியளந்த
மண்ணுக்கே
உரமாக்கி விடுவாரோ…?
உயிர்வலிக்க கேட்கின்றோம்!

This entry was posted in கவிதைகள். Bookmark the permalink.

Leave a Reply