Thana Jeyaseelan

சூழுகின்றது நாளும் தீயிடர்.
தொற்றுகின்றது தீமை நோய் நொடி.
மாழுகின்றது மண்ணின் மாண்புகள்.
மாறுகின்றது வாழ்க்கையின் திசை.
தாழுகின்றது எங்கள் எண்ணங்கள்.
சாய்ந்து போகுது பேர் புகழ் பொருள். Continue reading →

நெருப்பொன் றெரிவதற்கு…
தகனம் நிகழ்வதற்கு…
‘எரிவதற்கு ஏற்றபொருள்’,
‘எரிபற்று நிலை’, ‘எரியத்
துணையான வாயு’ வேண்டும்!
அமாம்…இவை மூன்றும் Continue reading →

கவிதையெனத் திரிந்தவள் தான் அன்று;
“கவினினிலே
அவளுக்கு நிகர் அவள்தான்”
அயல் வியந்து போற்றிற்று!
“எவருக்குக் கொடுப்பினையோ” என்று
பலர்…பின் அலைய Continue reading →

நல்லூரை நவீன மாக்கி
நாற்றிசை வியக்க ஏற்றி
வல்ல நிர்வாகத் தாலே
வான் வரைப் புகழைச் சாற்றி
பல்வேறு புதுமை கூட்டி
பாருக்கு எடுத்துக் காட்டின் Continue reading →

தொடுவானம் தாண்டித் தொடர்ந்து விரிந்திருக்கு
கடல்;
சேற்று நாற்றம் கமழ் கரையில்…நின்றபடி
பார்த்தேன்;
அலைகளின் படையெடுப்பு…
‘போர் முடிந்து’ Continue reading →

எதையெதையும் யாரும் எழுதிவிட்டுப் போகட்டும்.
எதையெதையும் யாரும் இயற்றிவிட்டுப் போகட்டும்.
எதையெதையும் யாரும் இசைத்துவிட்டுப் போகட்டும்.
எதையெதையும் யாரும் இயம்பிவிட்டுப் போகட்டும்.
எதையெதையும் யாரும் படைத்துவிட்டுப் போகட்டும்.
எதையெதையும் யாரும் வரைந்துவிட்டுப் போகட்டும். Continue reading →

உலகாளும் சக்தி! உவமையிலாத் தாய்நீ!
பலத்தோடே கல்வி பணமும் -தலைமுறைக்கு
நல்கும் அரசி! நவராத்ரீ நாளில்
தொல்லை துடை; தா துணை. Continue reading →

சொந்தம் யாவுமே வந்த போதிலும்
துன்பம் நூறும் தொலையுமோ?
சூழும் தீயிடர்… சொல்லும் வார்த்தையில்
சோர்ந்து சாய்ந்து கருகுமோ?
நொந்த மேனி, மனத்தின் காயம், நோய்,
நூல்கள் கட்ட மறையுமோ? Continue reading →

மந்த மாருதம் என்றுதான்…புயல்
மாற இங்கு பணித்தவா!
மர்மம் யாவும் அவிழ்ப்பவா! எங்கள்
வாழ்வை நாளும் வனைபவா!
பந்த பாசம் வளர்ப்பவா! செய்த
பாவம் போக்கத் துவைப்பவா! Continue reading →

கவிதை எழுத வரிகள் நனவில்
கனவில் மனதில் தருவோனே.
கருணை பொழியும் விழியின் வழியில்
கருமம் நிகழ அருள்வோனே.
புவியில் எனது பொருளும் பொலிய
புதுமை நிதமும் சொரிவோனே. Continue reading →

நெஞ்சிலே மகிழ்வு பொங்க,
நினைவு பின் சென்று கொஞ்ச,
தஞ்சமென் றன்று ஆசான்
தாழிலென் கவிதை ஆசைப்
பஞ்சினை வைத்தேன்…தீயைப்
பற்றிடச் செய்த…’ச.வே Continue reading →

நெஞ்சிலே நிதம் சஞ்சலம் எழ
நிம்மதி… மனம் கேட்டதே!
நீசமே தரும் வெவ்விதி…எனை
நித்தம் சிப்பிலி ஆட்டுதே!
அஞ்சல் என்றெனை ஆதரித் திட
ஆருமில்லை அயலிலே! Continue reading →

இரவினது கர்ப்பத்தில் இருந்து
கிழக்கினிலே
பிறக்கும் பகல் வளர்ந்து
கணமும் பெரிதாகி
அந்தியிலே மூப்படைந்து
அடுத்த சில நொடியில் Continue reading →

மூண்டு வயிற்றில் முளாசிடுது பசிநெருப்பு.
காங்கை அதாற்கிளம்ப
காய்ந்துலரும் வாய், நாவு.
வயிற்றினது ஏக்கம்
“வருமா அமுதம்” என்று
இருக்கையிலே… Continue reading →

எங்கு சென்று நம் வாழ்வை உயர்த்துவோம்?
எங்கு சென்று நாம் நிம்மதி காணுவோம்?
எங்கிருந்து எம் மகுடம் கொணருவோம்?
எங்கிருந்து எம் பெருமையை நாட்டுவோம்?
எங்கிருந்து யாம் விட்ட புகழ்க்கொடி
எடுத்து ஏற்றுவோம்? “எங்கெம் தனித்துவம்” Continue reading →