Thana Jeyaseelan

எத்தனையோ பேதம்
எத்தனையோ பிரிவுகளால்
நித்தம் அடிபட்டு நிலைகுலையும் எம்குலத்தில்
ஊசியாலும் வந்திடுமோ
அடுத்த உயர்வு தாழ்வு?
ஊசியிட்டோர் ஓர் பிரிவு, Continue reading →

கோடி செல்வ முத்தினில் குளித்தெழுந்த துன்பெயர்.
கூடி நட்பு உறவு சூழ கொஞ்சி நின்றதுன் புகழ்.
வாடிடாத தோட்டமாய்ச் செழித்ததுன் நனவுகள்.
வந்த நோயில் வெந்து நீயும் போனதேனோ தனிமையில்? Continue reading →

கப்பல்களின் சுக்கான்கள்
ஏர்களென உழ…கடலில்
உப்பும் பலகோடி உயிர்களும் நிதம் விளையும்!
கடலின் படைகள் அலைகள் காண்;
அவை நிரையாய்
அடுத்தடுத்துத் தாவி Continue reading →

காலங்கள் மாறிடும் கோலங்கள் மாறிடும்
கனவுகள் மாறி உதிரும்
கண்களின் காட்சியும் கவிதையின் கோணமும்
கருத்ததும் மாறி அதிரும்
ஞாலத்தின் வாழ்வியல் மாறிடும் …நீதியும்
ஞாயமும் மாறி மறுகும் Continue reading →

ஒருகோடி துன்பங்கள் தருகின்ற காலத்திற்-
குண்மையாய் இரக்க மிலையா?
உயிரதும் இதயத்தில் உருக்கமும் கருணையும்
உளத்தில் ஈரமுமில்லையா?
தருகின்ற துன்பங்கள் தம்மையோர் இடைவெளி
தனில் தரும் குணமுமிலையா? Continue reading →

காலகாலமாக நம்மைக் காத்திருந்த தெய்வமும்
கையை விட்டகன்றதெங்கு? மாய்கிறோமே நித்தமும்.
ஆலகாலம் உண்டு அன்று அன்பர்உயிர் மீட்டதும்
அற்புதம் புரிந்ததும் மறந்ததேன்…அதன் மனம்? Continue reading →

மரணத்தின் தூதுவர்கள் வருகின்றார் மிக அருகில்!
எருமைகளில் அல்ல
எவரின் கண்ணும் காணாக்
கிருமிகளில் ஏறிக் கிளைக்கின்றார்
திசை திக்கில்!
எமனெறியும் பாசக் கயிறு Continue reading →

நாளை எதுதான் நடக்கும்?
எனத்தெரியாக்
காலம்.
நோயும்,கவலை, துயர், சாவும்,
யாவரிலும் தொற்றும்,
தனிப்படுத்தல் சிகிச்சைகளும், Continue reading →

விதி என வாழ்ந்திடும் வில்லங்க வாழ்க்கையை
விட்டின்று வெளியில் வா மனிதா!
மேவியே…சாத்திரம் வெற்றி நல்காது நின்
வேர்வையை நம்படா மனிதா!
சதிபுரி காலமும் தடையிடும் துன்பமும்
தாண்டி நீ கால்பதி மனிதா! Continue reading →

கண்களில் கோடி கனவு மிதக்கக்
களித்தது அந்நாளே -எங்கள்
காதல் மடியினில் கன்றுகளாகக்
கலந்தது அந்நாளே -புதுப்
பண்வகை பாடி பல விளையாட்டுப்
பயின்றது அந்நாளே -உயிர்ப் Continue reading →

காலத்தி னுக்குக் கருணை சிறிதுமில்லை!
வேத நிபுணனையும்,
வீர மறவனையும்,
கோடி திருவின் மேல் குடியிருக்கும்
குபேரனையும்,
ஆளும் அரசனையும், Continue reading →

“எப்படி இருந்தவன் இப்படி ஆகிவிட்டான்”
எப்படி நடந்ததிது?
இது போகும் வயதல்ல!
இருக்கும் இடமெல்லாம் எமைச்சிரிக்க
வைத்தவனே!
மருந்தாய்ச் சிரிப்பருளி Continue reading →

இப்படியோர் காலம் மீண்டும் எழுந்ததிங்கு!
துப்பாக்கி பூபாளம் பாடிய
துயர் நாளில்
கூடித் திடீரென்று குண்டுவிழும்.
வேட்டதிரும்.
சாவரக்கன் ஆட Continue reading →

காற்றினில் ஏறியே கவிதைகள் சொன்னோம்.
கடலதன் ஆழமும் நீளமும் கண்டோம்.
ஊற்றுநீர்ச் சுவையில் அமுதம் உருசித்தோம்.
ஊர் வயல் வெளியிலும் உயிரைத் தொலைத்தோம்.
சேற்றிலும் செல்வம் செழிப்ப தறிந்தோம்.
திசையெலாம் சொர்க்கம் சிரிப்ப துணர்ந்தோம். Continue reading →

நிலவின் ஒளியில் நெடுநேரம் குளித்து
அழகிரவு நனையும்
அகாலப் பொழுது இது!
பாலால் அபிஷேகப் பாணியிலே
பெளர்ணமியின்
பாலில் அயலும் பரவசமாய் முழுகிடுது! Continue reading →