Thana Jeyaseelan

காலங்கள் மாறிடும் கோலங்கள் மாறிடும்
கனவுகள் மாறி உதிரும்
கண்களின் காட்சியும் கவிதையின் கோணமும்
கருத்ததும் மாறி அதிரும்
ஞாலத்தின் வாழ்வியல் மாறிடும் …நீதியும்
ஞாயமும் மாறி மறுகும் Continue reading →

பொய்யாய்ப் பழங்கதையாய்
போனதெல்லாம் போகட்டும்!
மெய்யை வருத்தி,
மேனியெல்லாம் புண் பெருக்கி,
உள்ளத்தில் ஆறா ஒருகோடி காயங்கள்
அள்ளி அடுக்கி, Continue reading →

கண்ணுக்குத் தெரியாக் கறுமக் கிருமிகளை
மண்ணுக் கனுப்பி
தனது அதிருப்தியையும்
வெறுப்பையும் மறுப்பையும் வெளிப்படுத்தி
இந்நாளில்
திரும்பிடுது தன் இயல்புத் Continue reading →

நாதி யற்றவர் ஆனோர் …நிலத்தினில்
நாளை என்பதை யாரின் துணையொடெவ்
வீதி யாலே கடந்திடுவோம் …?அமர்
விபத்தில் சிக்கி முடவர் குருடராய்
வேதனை சுமந்தா நிதம் யாசகம்
வேண்டி வாழுவோம்? நாமித் திசையதன் Continue reading →

உழப்பட்டுத் துடிக்கிறது உயிர்ப்பாய்க்
கிடந்த வயல்!
உழவு வயலுக்கு
ஒன்றும் புதிதல்ல…
உழவன், உரிமையாளன்,
உழும் ஏர், விதை நெல்,
கலப்பை, சிறுபோகம்,
காலமழை, பெரும்போகம்,
விளைவு, Continue reading →

கலப்படமில்லாக் காற்று,
கலப்படமில்லாக் குடிநீர்,
கலப்படமில்லாப் பொருட்கள்,
கலப்படமில்லா உணவு,
கலப்படமில்லா இயல்பு,
கலப்படமில்லா ஆற்றல்,
கலப்படமில்லா உணர்வு,
கலப்படமில்லா வாழ்வு,
கலப்படமில்லாக் கலைகள்,
கலப்படமில்லாக் கவிதை,
யாவையையும்…. இன்று Continue reading →

வீட்டைவிட்டு எப்போ வெளிச்சென்று
வந்தபோதும்,
காலை மதியம் மாலையிலும்,
வீட்டு முன்முற்றம்
கிணற்றடியில் கால்முகம் கழுவித்
துடைத்துமீண்டு; Continue reading →

ஆயுள் ரேகைகள் நீண்டு வளர்ந்திட்ட
அழகுக் கை பல அன்று சிதைந்தன.
ஆயுசு நூறு என்றொரு சாத்திரம்
அளந்த மெய்களும் தானே சிதறின.
காவல் நூல்கள், தாயத்துக் கட்டிய
கவிதைகள் கூடக் காணாமற் போயின.
கோவில் கடவுளே தஞ்சம் என நம்பிக்
குனிந்த குடி(ல்)களும் கூட நீறாகின! Continue reading →

குண்டுகளைக் காவிக் கொடிய
சமர்க்களத்தில்
சென்று
மனித வெடிகளாகிச் சிதைந்து
அந்த இடமழித்த அநேககதை இங்குண்டு!
இந்தமுறை குண்டுகள் இல்லை
கண்காணாச் Continue reading →

தவழ்ந்து… நடந்து… இன்று
தானாய் வேகம் எடுத்து
எவரையும் கணக்கெடாது இங்கும்
ஓடத் தொடங்குது நோய்!
தனிமைச் சிறைக்கதவு ஏன் திறந்த
தெனும் தர்க்கம்
கனவில்; Continue reading →

யாரையும் குறைசொல்லத் தேவையில்லை!
நாமெலோரும்
யாரிலும் குறைகளைக் கண்டும் பயனில்லை!
உச்ச அழிவுற்ற உயர்நாட்டில்
எவ்வாறு
அச்சம் கொள வைத்து
மடங்கில் அடுக்குகளில்
தொற்றிற்றோ இந்தத் துயரம்…. Continue reading →

மரணத்தின் தூதுவர்கள்
வழமைபோல் அல்லாமல்
திரிகின்றார் ஓய்வொழிச்சல் இன்றி
திசையெட்டும்!
மேலதிக நேர வேலைசெய்து
அவர் உழைக்க,
காலனும் கண்ணுறக்கம் இன்றிக்
கடன் செய …முச் Continue reading →

காட்டுத்தீ கருக்கிற்று கனவினது காற்பங்கை!
நேற்றுவந்த நோய்த்துயரம்
நீறவைக்கும் அரைப்பங்கை!
“இயற்கைக்கு மீள்வோம் எல்லோரும் ”
எனநனவில்
தயங்கி விதையூன்றி … Continue reading →

தங்குதற்கு மட்டுமல்ல வாழுதற்கும்
வீடுகள்தாம்
சங்கையான இடங்களெனச்
சகலரும் உணர்ந்தார்கள்!
வீடுகளுள் உறைந்து பல வித்தை புரிந்தார்கள்!
ஆடு மாடு கோழிகளை
அரவணைத்துக் கொண்டார்கள்!
ஓய்வை எடுத்தார்கள்! Continue reading →

தெய்வங்கள் தம்மை நேரில்
திசைகளில் கண்டோர் இல்லை!
தெய்வங்கள் சிலையாய் நிற்கும்;
செயற்படும் அழகைப் பார்த்து
உய்தவர் இல்லை! நஞ்சைத்
தான் உண்டு உலகைக் காத்த
செய்தியைச் சிவனில் கேட்டோம்….
செய்ததைக் கண்ட தில்லை!

Continue reading →