Thana Jeyaseelan

அழுக்கை மிதித்தது செருப்பு…
நீரூற்றிக்
கழுவினேன்:
புதிதைப்போல் கலக்கிற்று அது! நேற்று
அழுக்காச்சு உடுப்பு…
அலம்பித் துவைத்துவிட
அழுக்கறுத்து வெண்மை பளீரிட்டது அது! இன்று
அழுக்காச்சு உடம்பு…
அருவருப்பை மறந்துநன்றாய்
முழுகிக் குளித்தேன்:
முழுதும் புனிதமாச்சு!
அழுக்காகும் மனது அனுதினமும்…
என்செய்து
அழுக்கறுத்து தூயதாக்கு வேனோ?
அறியாது
அழுக்கேறி… வழிதேடி…
அலைகிறது என்மனது!

அமைதிக் கதைக்குவைக்கப் பட்ட
குருதிதோய்ந்த
இரு ‘முற்றுப் புள்ளிகளா’ நீங்கள்?
பொதுவாக
ஒரு ‘முற்றுப் புள்ளி’ முடிவு:
நும்மரணம் Continue reading →

“மந்திரச் செபத்தாலே மாறிவிடும்
இல்லையெனில்
அந்த உயிரிறைவன் அடியினையே சென்றுசேரும்.
எந்த மருத்துவமும்
இதைத்தடுக்க முடியாது. Continue reading →

கடலில் விழுகிறது மழையின் துளியிலொன்று!
கடலோடு ஒப்பிடையில்
மழைத்துளி மிகச்சிறிது!
கடலில் அதுவிழுந்தால் கடலினிலே மாற்றமேது?
கடலின் அளவில், சுவையில்,
அதன் நிறத்தில், Continue reading →

போய்க் கொண்டிருக்கின்றோம்:
போகும் திசையறியாது
போய்க் கொண்டிருக்கின்றோம்:
மனவழியில் கால்போகப்
போய்க் கொண்டிருக்கின்றோம்:
வாழ்வில் எப் பிடிப்புமற்றுப்
போய்க் கொண்டிருக்கின்றோம்: Continue reading →

உன்னுடைய பேனா ஒருமழை முகில்போலாம்!
அந்த முகில்கரைந்து
அள்ளிப் பொழிந்தமழை–
போலப் பெருகி வெள்ளமாய்ப் பெருக்கெடுத்து
ஓடிற்று உன்எழுத்து! Continue reading →

தேவாதி தேவரும் பூமாரி தூவிடச்
சிங்கத்தில் ஏறி வருவாள்!
தீமைகள் யாவையும் தீயவர் வாழ்வையும்
தேடியே நின்று சுடுவாள்!
பாதாதி கேசமும் பொன்மின்ன பார்வையில்
பரிவையும் காட்டி எழுவாள்! Continue reading →

அன்புகனிந்துன் பதியை வந்து அணைந்தேன். –இன்று
‘அன்னதானக் கந்தனே’ உன்வீதி உருண்டேன்!
சந்நதியெம் சந்ததிக்கு காவல் உணர்ந்தேன். –உந்தன்
தாள்நிழலே ஞானமடி என்று தெளிந்தேன்! Continue reading →

நியாயப் படுத்தல்கள் முடிவுகளாய் மாறாது.
நியாயப் படுத்தல்கள்
இறுதித் தீர்வாகாது.
நானென் ‘சரி’ உரைக்க நியாயப் படுத்துகிறேன்.
நானென் ‘பிழை’மறைக்க நியாயப் படுத்துகிறேன். Continue reading →

உன்னுடைய வீதியில்நீ உலவும் போது
உன்னெழிலின் சூடுருக்க…பனியா கநான்
உன்னடியில் உருகிடுவேன்! உன்னைக் கண்டென்
உயிர்உளமும் குளிர்ந்து…பரவசத்தில் ஆழ்ந்து
இன்பத்தின் எல்லைதொட்டு…துன்பம் விட்டு… Continue reading →

வேலைப் பிடித்து நல்லூரவன் வீதியில்
வெள்ளி மயில்தனில் ஏறி – வந்து
மின்னுவான் ஆசிகள் கூறி – அவன்
காலைப் பிடித்திரு பத்தைந்து நாட்களும்
கண்களில் ஒற்றுவோம் கூடி – “எம்மை
காப்பாற்று” என்றாடிப் பாடி! Continue reading →

எல்லாத் திலும் ஒருவன் உயர்ந்தவனாய் ஆகிடுதல்
சாத்தியமே தானா
இச்செக வாழ்க்கையிலே…?

ஒருவன் உயரத்தில் உயர்ந்தவனாய் இருந்திடலாம்,
ஒருவன் நிறத்தில் உயர்ந்தவனாய் திரிந்திடலாம், Continue reading →

அன்பன் எனத்தொடர்ந்தால் அருளி, அணுக்கமான
தொண்டனாக்கி,
நெஞ்சால் நினைந்தணைக்கும் தோழனாக்கி,
என்றும் தனதுயிர் நிழலில்
களைப்பாறப் Continue reading →

வேப்பம்பூ ஒவ்வொன்றும் துளிகளாச்சு!
முற்றத்தில்
வேப்பம்பூ மழைபொழிந்து
வேப்பம்பூ வெள்ளம்
காலடியிற் பரவிற்று! Continue reading →

இசையென்னும் சொற்-பொருளாய், இலக்க ணமாய்,
இலக்கியமாய், இசையமுதைப் படைக்க வல்லோர்…
இசைவடிவாய் வாழுபவர்…இறங்கி:எங்கள்
இரணம் ஆறிக் கொண்டிருக்கும் மடியில் பெய்த
இசைமாரி நம்காற்றைச் சுகந்த மாக்கி, Continue reading →