Thana Jeyaseelan

Continue reading →

கண்ணில் பகலிரவைக் காணல் மிகஎளிது!
வெள்ளை விழி…பகலாம்!
வெளிச்சம் அயலிருந் தூட்டும்
நடுநெற்றிக் கண்ணோ,
நுதலிலிட்ட சந்தனத்தின் Continue reading →

Continue reading →

Continue reading →

என்னிடர்த் தடைகள் நீக்கு!
என்காலை இடறி வீழ்த்தக்
கிண்டுவோர்…அதிலே வீழக்
கீதைசொல்! பிழைகள் செய்தும்
என்னுடன் மோதி வெல்ல Continue reading →

Continue reading →

Continue reading →

நரை, திரை, மூப்பு, நடுக்கம், தடுமாற்றம்,
அறளை பெயர்தல், அயர்ச்சி,
நாம் மறந்துபோதல்,
என எந்த முதுமைக் குணமுமற்று
அமுதருந்தி Continue reading →

உன்னடியிற் தானே உயிரை விதைத்தறுத்தோம்!
உன்முகத்திற் காலூன்றித் தானே
உயிர்தழைத்தோம்!
உன்னிருந்து பயனெடுத்தோம்.
உன்தயவில் உணவுகொண்டோம். Continue reading →

Continue reading →

சேறும் சகதியும் மிதந்த என்முற்றத்தில்
ஈரஞ் சுவறிக் கிடக்கிறேன்
நடுநடுங்கி!
ஏதோ ஒருநாற்றம் எப்போதும் வீசிற்று!
ஏதேதோ கூச்சல் குழப்பங்கள் கூடிற்று! Continue reading →

‘என்னுடைய சொல்லைக் கேட்க இங்கு
ஆட்கள் இல்லை.
என்னுடைய பேச்சை கேட்க எவரும்இல்லை.
என்னுடைய கருத்தை
யாரும் புரிவதில்லை. Continue reading →

அசைந்தபடி இருக்கிறது இலைகள் மரத்தினிலே!
அவையுதிர்ந்த பின்பு
அவை காற்றால் மட்டும் தான்
அலைக்கழியும் சருகாச்சு!
வளைந்து நெளிந்தோடித் Continue reading →

பகலொரு புத்தகம்போல் விரிந்தது என்முன்பு!
பகலினது பக்கத்துக்கு
ஒளியூட்டும் வெயில் நின்று!
பகலினது அடுத்த அடுத்த பக்கத்தைப்
புரட்டிற்றுக் காற்று, Continue reading →

வட்ட நிலவு ஒரு
கிறீஸ்தவ மணப்பெண்ணோ?
சுற்றித் தலையில்வெள்ளிக் கிரீடம் தனைஅணிந்து,
கொட்டிக் குவித்துச் சோடித்த
எழிலோடு, Continue reading →