Thana Jeyaseelan

சூரியன் இருந்து சுடர்ந்து
அரசாளத்
தோன்றிய பகலாய்
ஒளிர்ந்தது பெருவாழ்வு!
சூரியன் மறைய, நிலவும் தொலைந்துபோன Continue reading →

பறவையிட்ட எச்சத்தில் புதைந்திருந்த விதையொன்று
திறந்த, காய்ந்த மண்ணைமீண்டும் சேர்கிறது.
பழமொன்றுள்
கனிந்த விதை…பறவைக்
குடல்வழியே செமிக்காமல் Continue reading →

உங்களை நாங்கள் தெரிந்துமேடை ஏற்றியது…
உங்களை உயர்த்தி
நாம் தொடர்ந்து தாழுவது…
எங்களை நீர் வாழவைக்க:
நீர் மட்டும் வாழஅல்ல! Continue reading →

‘வினை விதைத்தவன் வினையை அறுக்கிறான்.
தினை விதைத்தவன் தினையை அறுக்கிறான்.’
எனப் புளங்கிடும் வரிகளென் நெஞ்சிலே
ஈட்டி வீசின, இன்றும் தொடர்ச்சியாய்
வினை அறுக்கிறோம், இருண்ட விடியலை Continue reading →

நெஞ்சிலே நின்று நித்தமும் ஆடிய
நினைவுப் பூவெலாம் வாடி உதிருமா?
கொஞ்ச நஞ்சமாபட்ட இடர்? தினம்
கொள்கை காக்கச் சுமந்த சிலுவைகள்
நஞ்சுதின்று… இலட்சியம் வாழ்விக்க Continue reading →

கால நதியின் தீரங்களில் எல்லாம்
நினைவுப் புரவிகள்
நின்றுநீர் அருந்தி
பிடர்மயிர் சிலிர்க்க மீண்டும் எழுந்து
நடைபயிலும்! Continue reading →

கைகள் கட்டிய காலமும் போனது.
கனவில் வாழ்ந்த கற் காலமும் போனது.
பொய்யாய் வாழ்ந்திட்ட காலமும் போனது.
போரால் வெந்ததீக் காலமும் போனது.
ஐயத்தோடு அலைந்து அடிமையாய் Continue reading →

தீயினிலே இட்ட மெழுகாய் திகுதிகென்று
சீறி உருகி எரிந்து
தீக்கு உணவாகிப்
போகின்றேன்.. மேனி புகைந்து;
நின்பார்வை Continue reading →

தும்மல் வருமாப்போல் தோன்றி இப்போ
துப்புரவாய் மறைகிறது… நீயும் இப்போ
என்னைநினைத் திருப்பாயே என்றிருந்தேன்!
நினைக்கவில்லை… எனப்புரிந்து தவிக்கும் நெஞ்சு!
தும்மவேண்டும் போல் உழையும் மூக்கு… நீயும் Continue reading →

அன்புப்பூ வைத்தேன் அகத்தால்
நான் நின்மேலே!
அன்புவைத்த என்மேல்
அன்பு வைக்க மாட்டாமல்
அம்புவைத்தாய்; Continue reading →

நிசப்த வெளியொன்றாய்க் காலமும் நீள்கிறது!
வசந்தங்கள் மட்டும்
வருவதல்ல இவ்வெளியில்!
கோடையும் மாரியும் குளிரும்
இலை உதிர்வுகளும், Continue reading →

மாற்றங்கள் கொள்ள வேண்டும்
மனதை ஓர் முகப்படுத்தி
ஆற்றிலே நீர்போல் உள்ளம்
அலைவதை நிறுத்திப் பாயும்
காற்றென எண்ணம் ஆடிக் Continue reading →

நிலவில் வசிக்கின்ற பாட்டி விளக்கணைத்து
உறங்கப்போய் விட்ட
அமாவாசைப் பின்னிரவு!
மின்மினி ஒளியோ தீக்குச்சி உரசலொன்றோ
விண்மீனின் மினுமிப்போ இல்லாத Continue reading →

இந்த விடிகாலை இருள்விலகாப்
பனிப்பொழுதில்
சிந்தை குளிர சிந்தனை வலைவிரித்து
கவிதைக் கனவுகளைக்
கைப்பற்றக் காத்துள்ளேன்! Continue reading →

சித்திரைச் சிறுமாரி தேன்தூவி
வானத்தைச்
சுற்றியுள்ள சூழலை ஜலக்கிரீடை செய்தகல
கழுவித் துடைத்த
கண்ணாடிபோல் இந்த Continue reading →