Thana Jeyaseelan

நிலத்தினடி நீர்தான் நிலைத்த வளமெமக்கும்!
நிலத்தடியில் எம் ஊரில்
தனித்துவமாய் நிற்கின்ற
சுண்ணக்கற் பாறைப் படுக்கைமேல்
வடிந்து தேங்கும்
தண்ணீர்தான் எம்வாழ்வின் Continue reading →

வீதியெங்கிலும் தீமை சூழ்ந்தது.
வேதனைப் புதர் தான் வளர்ந்தது.
பேதமாயிரம் பூத்தெழுந்தது.
பிச்சல் பிடுங்கல்களே நிறைந்தது.
சோதனைகளும் சூழ்ந்துவந்தது.
சோறு தேடியே வாய்களோய்ந்தது. Continue reading →

ஆதரவு தேடி அலைகிறது பலமனங்கள்!
“யாரின் பரிவும்
தமக்குக் கிடைக்காதா?”
என்கின்ற ஏக்கத்தோ டியங்கும் பல் இதயங்கள்!
ஆதரவு வார்த்தை ஒளடதமாய்,
ஒத்தடமாய், Continue reading →

எனது விருப்பத்தை எனது கருத்துகளை
எனது சிந்தனையை
யான் பகிர முடியாதா?
எனது சுதந்திரத்தை
என் வாழ்வுரிமையினை
எனது தனித்துவத்தை Continue reading →

காலன் வருகிற நாளு -எது
கண்டு முதலே தெரிந்தவர் யாரு?
சாவின் பின் போவதெவ் ஊரு? -அங்கு
தண்டனையோ விருந்தோ உனக்குண்டு?
ஆலம் அமுதமும் தின்று -எதை
யார் எங்கு என்று வெல்வார் தெரியாது. Continue reading →

கனவுகளைக் காவு எடுக்கிறது
கொடுங்காலம்.
கனவுகள் அடைகாக்கப் பட்டுக்
கவனமாக
“நனவுகளின் குஞ்சுகள்
நாளை பொரிக்குமென” Continue reading →

நினைவுகள் சிலது கடல் நீரில்
மூழ்கினவாம்.
நினைவுகள் சில மாரி
மழையில் கரைந்ததடா.
நினைவுகள் சிலது
நெருப்பில் பொசுங்கியதா? Continue reading →

சிறகுகட்டி எங்கெங்கோ சென்று வரும் கனவு!
வெறும் காலால் மட்டும்
இவ்வளவு வேகமாக
வெவ்வேறு திசைகட்கு விரைந்தேக முடியாது!
அவ்வளவு வேகமாக
அடுத்த அடுத்த நொடி Continue reading →

வானம் அதிரந்ததென -இடி
மண்ணில் விழுந்ததென
கானம் பிறந்ததடா -கனல்
கண்ணைப் பறித்ததடா
ஈனம் களைந்திடவே -எழும்
ஈடில் இசை அதனை Continue reading →

எல்லோரும் தம்மை ஏதோ ஒருவிதத்தில்
எல்லோர்க்கும் நிரூபிக்கும்
எத்தனத்தோ டியங்குகிறார்!
ஒருவர் எழுதுகிறார்.
இன்னொருவர் பாடுகிறார்.
ஒருவரோ ஆடுகிறார். Continue reading →

நெஞ்சிலே நிதம் சஞ்சலம் எழ
நிம்மதி… மனம் கேட்டதே!
நீசமே தரும் வெவ்விதி…எனை
நித்தம் சிப்பிலி ஆட்டுதே!
அஞ்சல் என்றெனை ஆதரித் திட
ஆருமில்லை அயலிலே! Continue reading →

சொந்தம் யாவுமே வந்த போதிலும்
துன்பம் நூறும் தொலையுமோ?
சூழும் தீயிடர்… சொல்லும் வார்த்தையில்
சோர்ந்து சாய்ந்து கருகுமோ?
நொந்த மேனி, மனத்தின் காயம், நோய்,
நூல்கள் கட்ட மறையுமோ? Continue reading →

மந்த மாருதம் என்றுதான்…புயல்
மாற இங்கு பணித்தவா!
மர்மம் யாவும் அவிழ்ப்பவா! எங்கள்
வாழ்வை நாளும் வனைபவா!
பந்த பாசம் வளர்ப்பவா! செய்த
பாவம் போக்கத் துவைப்பவா! Continue reading →

கவிதை எழுத வரிகள் நனவில்
கனவில் மனதில் தருவோனே.
கருணை பொழியும் விழியின் வழியில்
கருமம் நிகழ அருள்வோனே.
புவியில் எனது பொருளும் பொலிய
புதுமை நிதமும் சொரிவோனே. Continue reading →

நெஞ்சிலே நிதம் சஞ்சலம் எழ
நிம்மதி… மனம் கேட்டதே!
நீசமே தரும் வெவ்விதி…எனை
நித்தம் சிப்பிலி ஆட்டுதே!
அஞ்சல் என்றெனை ஆதரித் திட
ஆருமில்லை அயலிலே! Continue reading →